Duits letterkundige (Wendisch-Hermsdorf, in Brandenburg, 18 Nov. 1863 - Blankenese 8 Febr. 1920), promoveerde te Leipzig tot doctor in de letteren, was eerst journalist, daarna werkzaam in het verzekeringswezen en wijdde zich na 1895 geheel aan de literatuur. Hij vestigde zich in 1901 te Blankenese in de nabijheid van zijn vriend Liliencron.
Hij was een van de begaafdste dichters van het naturalisme, een lyricus van hartstochtelijk temperament, in wiens gedichten naast sociale vooral ook erotische elementen sterk tot uiting komen. Zijn grote bekendheid en roem verwierf hij tijdens en na Wereldoorlog I, waaraan hij als vrijwilliger deelnam. De Dehmel-Gesellschaft zorgt voor zijn dichterlijke nalatenschap.Bibi.: Aber die Liebe (1893); Weib und Welt (1896); Zwei Menschen (roman in romancen, 1903); Gesammelte Werke (10 dln, 1906-1909, Volksauswahl in 3 dln, 1913); Zwischen Volk und Menschheit (1919); Ausgewählte Briefe (2 dln, 1922-523).
Lit.: R. Schaukal, R. D.’s Lyrik (1908) in: Beiträge zur Lit. Gesch.
Heft 50; E. Ludwig, R. D. (1913); J. Bab, R.
D. Gesch. eines Lebenswerkes (1926); H. Slochower, R. D. (1928); R.
D. zum Gedächtnis (1930, tentoonst. cat.); P. v. Hagen, R. D. (1932); Fr. Horn, Das Liebesproblem in R.
D.’s werken (1932) in: Germ. Studien, Heft 122; K. Oetter, R. D. als Übersetzer romantischer Dichtungen (1936); P.
Wiegler, R. D. (Die neue Rundschau 1938).
