Zuidfrans schrijver (Fontenay-sous-Bois, Seine, 1843 - Marseille 2 Juli 1911), was journalist, politicus, roman- en toneelschrijver, dichter in het Frans en het Occitan, hartstochtelijk aanhanger van de Félibrige. Hij stichtte in 1865 het letterkundig weekblad L’Art, waaruit het volgend jaar Le Parnasse contemporain ontstond, schreef in 1870 een pamflet tegen de oorlog, moest uitwijken naar Zwitserland, sloot zich in 1871 aan bij de Commune en ontsnapte wederom naar Vevey.
Hij schreef in talrijke tijdschriften, richtte er zelf verscheidene op, die slechts kort bleven leven, vertoefde vier jaren in Zuid-Amerika, was in 1890 op Java, maar verbleef het liefst in Provence en Languedoc. Hij richtte met zijn vrouw Lydie en zijn vriend Auguste Fourès La Lauseto (Leeuwerik) op, dat sterk links was georiënteerd, federalistisch, anticlericaal, orgaan van de zgn. Félibrige rouge. Tegenover de taal van Mistral verdedigt hij het goed recht van het dialect van Languedoc.Bibl.: Gedichten: Les chants de l’Aube (1862); Ciel, Rue et Foyer (1865). Romans: La Colère (1893); Officiers de fortune; En attendant l’Impératrice, en vele andere.
Theater: La Catalane (1894), dat in Languedoc en in Z.-Amerika speelt; Le Valet de Madame la Duchesse (in samenwerking m. Anatole France, 1888). Talr. artt., o.a. Aux Indes néerlandaises.
Lit.: Paul Verlaine, L. X. de R.; J. Salvat, La Vie tourmentée de L. X. de R. (1943).
