Arabisch woord voor hoofdman, chef of voorzitter enz. In het oude Osmaanse rijk in verschillende ambtelijke titels gebezigd, speciaal in Re’îs Efendi of Re’îs ül-Küttâb, d.w.z. opperhoofd der mensen van de pen, hoge dignitaris, direct onder de grootvizier, een soort staatssecretaris.
Onder sultan Mahmoed II veranderde deze titel in die van minister van Buitenlandse Zaken (1836).Lit.: Mouradja d’Ohsson, Etat de 1’empire Othoman VII (Paris 1824); J. Zinkeisen, Gesch. d. Osman. Reiches in Europa (Gotha 1840-1863); J. v. Hammer, Des osman. Reiches Staatsverfassung u.
Staatsverwaltung (Wien 1845); J. Deny, Art. Re’îs ül-Küttab, in: Enz. d. Islams, III (Leiden 1936).
