Duits wijsgeer (Oberdreis 7 Jan. 1845 Kiel 7 Juli 1919), hoogleraar te Kiel sedert 1889, is vooral bekend door zijn studies over Indische wijsbegeerte en vertalingen uit het Sanskriet. Behalve als historicus der filosofie trad hij naar voren als aanhanger van Schopenhauer.
Onder zijn leiding verscheen sinds 1911 de nieuwe uitgave van Schopenhauer’s werken; hij is ook oprichter der Schopenhauer-Gesellschaft, die van 1912 af een Jahrbuch uitgaf. In zijn eigen leringen trachtte Deussen Christelijke motieven (de zonde als afval van God) met Indische (God als onpersoonlijk beginsel, waarmee de mens in de grond identiek is) en met leringen van Schopenhauer (de ontkenning van de wil tot leven) te verenigen.J.J.. POORTMAN
Bibl.: Die Elemente der Metaphysik (1877); Das System des Vedanta (1883); Die Sütras des Vedanta (1887); Der kategorische Imperativ (1891); Allgemeine Geschichte der Philosophie (18941917)» Sechzig Upanishads des Veda (1897); JBöhme (1897); Erinnerungen an Fr. Nietzsche (1901); Vedanta und Platonismusim Lichte der Kantischen Philosophie (1904); Erinnerungen an Indien (1904); Die Geheimlehre des Veda (1907-1909); Outlines of Indian philosophy (1907); Der Gesang des Heiligen (1911); Mein Leben (1922, hrsg. v. E. Rosenthal-Deussen).
Lit.: Zur Erinnerung an P. D.: Jahrb. der Schopenh. Gesell schaft (1920).
