Frans staatsman (Aurillac in Auvergne 22 Mrt 1857 - Parijs 7 Mei 1932), werd opgeleid tot onderwijzer en in 1888 als radicaal in de Kamer gekozen. Hij was minister van Financiën in het kabinet-Bourgeois (1895-1896).
De volgende minister-president Méline bood hem het gouverneurgeneraalschap van Indo-China aan. Die post bekleedde hij tot 1902. Toen keerde hij in de Kamer terug, maar nu niet langer als radicaal. Met behulp van de rechterzijde werd hij in 1905 tot voorzitter gekozen.In Jan. 1906 was hij candidaat voor het presidentschap van de republiek tegen de radicale Fallières, die echter gekozen werd. In 1912 kwam hij in de Senaat. In de oorlog werd hij aangewezen om met generaal Gallieni, met wie hij in Indo-China vele jaren had samengewerkt, de verdediging van Parijs te organiseren. Van 1921-1922 en nogmaals van 1925-1926 was hij minister van Financiën. Hij slaagde er niet in de daling van de frankenkoers te stuiten, maar wel om de schatkist te beschermen tegen de machinaties van de Banque Industrielle de Chine. Van 1929-1931 was hij president van de Senaat, om in Juni van het laatste jaar in plaats van Doumergue* tegenover Briand tot president van de republiek gekozen te worden.
Bij de openingsplechtigheid van een tentoonstelling te Parijs werd Doumer door een Russische emigrant, Gorgoelof, als demonstratie tegen de ondergang van zijn vaderland doodgeschoten. Vier van zijn zoons waren in Wereldoorlog I gesneuveld.
Bibl.: L’Indo-Chine française (1903); Livre de mes fils (1906); (met anderen) La métallique de fer (1912); La loi militaire du 7 août 1913 (1913).
