Oostenrijks Afrika-reiziger (Wenen 25 Juni 1864-12 Oct. 1899), studeerde te Leipzig in de geografie en de natuurwetenschappen, reisde in 1883 in Montenegro en begeleidde in 1885 Oskar Lenz op zijn Kongoreis naar de Stanley-watervallen. Als begeleider van Hans Meyer op zijn reis naar de Kilima-Ndsjaro onderzocht hij Oesambara.
Nadat Baumann in 1889 voor de tweede keer Montenegro bezocht had, droeg de Duits-Oostafrikaanse vereniging hem in 1890 een onderzoek van Oesambara en de naburige landstreken op. Als hoofd van een expeditie der Duitse anti-slavernij-vereniging, ondernam hij van 1891-1893 een reis naar het Victoriameer en doorkruiste de nog weinig bekende landstreken ten Z. en W. daarvan. Hij toonde aan, dat de Kagera het meeste water in het Victoriameer brengt en dus als de bronrivier van de Nijl is te beschouwen. In 1895 verrichtte hij een wetenschappelijk onderzoek van de eilanden Zanzibar, Pemba en Mafia. Sedert 1896 was hij Oostenrijks ere-consul in Zanzibar.Bibl.: Femando Poo und die Bube (Wien 1887); In DeutschOstafrika während des Aufstandes (Wien 1890); Usambara und seine Nachbargebiete (Berlin 1891); Durch Massailand zur Nilquelle (Berlin 1894); Der Sansibar-Archipel (Leipzig 1896-1898, 3 aflev.). Uit zijn nalatenschap versehenen nog de Afrikanische Skizzen (Berlin 1900).
