Latijns woord, dat oorspronkelijk misschien betekent een op een hoogte gelegen versterkt punt, dat de er omheen liggende vlakte beheerst. Het is niet zo zeer een gemeente als wel het steedse centrum van een gemeente en in het algemeen een steedse nederzetting.
In het Romeinse Italië waren voor 89 v. Chr. de voornaamste oppida die van vroegere Latijnse, door Rome ingelijfde staten; in de provincies heetten nederzettingen van Romeinse burgers oorspronkelijk oppida civium Romanorum. Zowel in Italië als in de provincies (in Italië na 89) werden de oppida op den duur tot municipia.Lit.: J. S. Reid, The Municipalities of the Roman Empire (1913); A. N. Sherwin, The Roman Citizenship (1939).
