Wat is de betekenis van oppidum?

oppidum - Wordt gebruikt voor Europese nederzettingen in de Late IJzertijd en de Romeinse Tijd. Vaak vestingwerken op een heuvel of op andere wijze versterkte eenheden, die als centraal punt dienen in het grondgebied van lokale stammen.

[Lat. oppodum, quod ob pedes est, plaats waar men als om een afgesloten geheel omheen moet gaan], o. (oppida), in een bewoningsgebied centraal en bij voorkeur bij een wegenknooppunt gelegen versterkt punt met omwalling. De term oppidum werd door Romeinse auteurs, m.n. door Caesar, in zeer ruime betekenis gebruikt voor elk versterkt punt of versterk...

1. Alg. benaming v.e. Rom. stad in Italië en de provincies. Z. Nijmegen;2. Ook wel gebruikt voor omwalde nederzettingen met blijvende bewoning in b.v. Gallische gebieden (Z. Huizen en Steden). 3. Soms zelfs gebruikt voor tijdeliike versterkingen op gunstig gelegen punten, zoals hoge landtongen, etc. in Belg. o.a. te Hastedon. Z. Murus Gallicus...

i, n. versterkte plaats, vesting, stad; versterkt woud (bij de Britanniërs).

Lat. soortnaam voor versterkte steden buiten Rome, speciaal sinds Caesar voor de Keltische steden en vluchtburchten, die met wal en gracht omgeven waren; men vergelijke het zgn. Oppidum Batavorum bij Nijmegen, dat Claudius Civilis op zijn vlucht van Xanthen naar de Betuwe in 70 n.Chr. in brand stak. Zie → Nijmegen