is een begrip uit de werktuigkunde, dat mede bepalend is voor hetgeen bereikt kan worden met een werktuig of met een bepaald proces. Het is de verhouding van de „opbrengst” dat is het bereikte resultaat, uitgedrukt in bepaalde eenheden, en de „inbrengst”, dat is het aantal gelijksoortige eenheden, dat daartoe in totaal aan het werktuig moest worden toegevoerd.
Het quotiënt „opbrengst : inbrengst” is een onbenoemd getal, dat met de Griekse letter 𝜇 wordt aangeduid en kleiner is dan 1, daar de opbrengst, ten gevolge van steeds optredende en onvermijdbare verliezen, altijd kleiner is dan de inbrengst.Men tracht het nuttig effect der werktuigen zo hoog mogelijk op te voeren en tot 1 te doen naderen. Als het alleen door de inwendige wrijving van het werktuig wordt beheerst kunnen hoge waarden worden bereikt, van 0,90 tot 0,98. Treden daarnaast ook andere invloeden op, bijv. verbrandingsprocessen in de ketels of motoren, omzetting van warmte in arbeid, stromingsverschijnselen, enz., dan kunnen zeer belangrijke, onvermijdbare verliezen optreden, die het nuttig effect der machine-installatie reduceren tot slechts 0,30 of 0,10 en zelfs nog minder.
