Frans filosoof en wiskundige (Parijs 17 Febr. 1868 -3 Aug. 1914), hoogleraar te Toulouse, later aan het Collège de France, aanvankelijk Kantiaan, keerde zich later, onder invloed van het logicisme van Frege en Russell, voor de verbreiding waarvan hij grote verdiensten verwierf, tegen de leer van Kant; in verband hiermee voerde hij een felle polemiek met Henri Poincaré. Hij bestreed psychologistische en sociologistische opvattingen met betrekking tot de grondslagen van de wiskunde.
Ook met de Leibnizstudie en met het probleem van de constructie van een wereldhulptaal heeft Couturat zich beziggehouden.Bibl.: La logique de Leibniz d’après des documents inédits (Paris 1901); Opuscules et fragments inédits de Leibniz (Paris 1903); L’algèbre de la logique (Paris 1903); Les principes des mathématiques (Paris 1905); samen met L. Leau, Histoire de la langue universelle (Paris 1903).
Lit.: H. Poincaré, Science et méthode (Paris 1908) ; G. Mannoury, Methodologisches und Philosophisches zur Elementarmathematik (Haarlem 1909).
