worden toegepast en zijn levensreddend bij bepaalde vormen van bloedarmoede zoals pernicieuze anaemie. De lever bevat een stof, die noodzakelijk is voor de vorming van bloed in het beenmerg.
Oorspronkelijk werd veelal gebruik gemaakt van practisch rauwe lever. Meestal maakte tegenzin van de patiënt deze behandeling onmogelijk. Het toepassen van extracten, waarin grote hoeveelheden van het werkzame bestanddeel geconcentreerd konden worden, was daarom een grote vooruitgang. Deze praeparaten worden klinisch gestandaardiseerd volgens internationaal aanvaarde criteria.Er is zeer veel onderzoek verricht om het werkzame principe te isoleren. De verwachting, dat men in het foliumzuur dit principe bereid had, bleek niet juist te zijn. In 1948 gelukte het Amerikaanse onderzoekers (Rickes e.a. in het Merck Institute) — en kort daarna ook in Engeland (Smith) — een kristallijne rode stof, die met vrij grote zekerheid het werkzame bestanddeel vertegenwoordigt, te isoleren. Het werd vitamine B12 genoemd. Behalve bij pernicieuze anaemie en verwante bloedziekten worden leverpraeparaten dikwijls op vage gronden toegepast bij andere ziekten, bijv. zwaktetoestanden.
PROF. DR A. TH. KNOPPERS.
