(Ernst) (Berthold), Duits wijsgeer en historicus (Gross-Sandewalde, bij Guhrau, 23 Juli 1824 - Fleidelberg 5 Juli 1907), studeerde in de letteren en de filosofie. Hij werd in 1850 privaat docent te Heidelberg, maar kreeg wegens de tegen hem ingebrachte beschuldiging, dat hij pantheïst zou zijn, ontslag.
In 1856 werd hij nochtans tot hoogleraar te Jena benoemd en in 1870 te Heidelberg. Behalve filosoof (als hoedanig hij invloed heeft gehad bij de opkomst van het Nieuw-Kantianisme; zelf sloot hij zich min of meer bij Hegel aan), was Fischer literair historicus, en een goed kenner van het Duitse klassicisme.Bibl. (voorn, werken): Geschichte der neuern Philosophie (6 dln 1854-’77); Schiller als Philosoph (1859); Lessings Nathan (1864); Goethes Faust (4 dln, 1878); Lessing als Reformator d. deutschen Literatur (2 dln, 1881); Kleine Schriften (9 dln, 1888-1902).
Lit.: Festschr. für W. Windelband (1904~’05); E. Traumann, K. F. (1907); W. Windelband, K. F. (1907); E. Hoffmann, K. F. (1924); H. Glockner, K. F. (in: Badische Biographien, dl 6, 1935); Georg Jellinek in Ausgew. Schriften und Reden, dl I (1911).
