hebben zich in de loop der eeuwen ontwikkeld uit de allerprimitiefste: knots om te slaan en steen om te werpen, tot de gecompliceerde werktuigen van de moderne oorlog. De werptuigen moesten het op den duur, in belangrijkheid, van de instrumenten voor de strijd van man tegen man winnen; zij zullen vermoedelijk zijn ontstaan, omdat de aangevallene zich achter muren of wallen in veiligheid stelde, die dus vernield moesten worden.
De Oudheid en de Middeleeuwen kenden: de onager, de katapult, de ballista en de blijde. Onder de aanvalswerktuigen dier tijden behoorden ook de stormram en de storm- of belegeringstorens. Te velde werkte men met strijdwagens, die in onze dagen, als vechtwagens, in andere vorm zijn herleefd. Met de uitvinding van het buskruit kwamen de handvuurwapenen en het geschut. Tot de moderne kan men rekenen de bombardeervliegtuigen, gasen vlammenwerpers, bazooka’s enz.
