Oostenrijks letterkundige (Jicin, Bohemen, 28 Apr. 1874 - Wenen 12 Juni 1936), studeerde letteren te Wenen. In 1899 richtte hij het tijdschrift Die Fackel op, een strijdorgaan, waarin hij de misstanden in de literaire en maatschappelijke kringen met bijtende spot en onverbiddelijke hardnekkigheid te lijf ging.
De pers heeft lange jaren getracht hem dood te zwijgen, maar langzamerhand wist hij zich door zijn orgaan en op vele voordrachtsavonden gezag te verschaffen. Hij was een meesterlijk stilist, die ook de taal bestudeerde om haar te verrijken. Evenals zijn verdere geschriften hebben ook de meeste zijner drama’s een scherp satirisch karakter. Zijn lyriek omvat 9 dln.Bibl.: Die demolierte Literatur (1897) ï Sittlichkeit und Kriminalität (1902); Sprüche und Widersprüche (1909); Die chinesische Mauer (1910); Die Verführung (Drama 1913); Die letzten Tage der Menschheit (drama, 1919); Traumtheater (drama, 1924); Die Unüberwindlichen (drama, 1928); Literatur und Lüge (1929); Die Sprache (1933); Worte in Versen (gedichten, 9 dln, 1916-1930).
Lit.: R. v. Schaukal, K. (1933); R. Flatter, K. als Nachdichter Shakespeares (1933); E. Broek-Sulzer, K. als Stilkritiker, in: Trivium (1945).
