Nederlands dichter en toneelschrijver uit de laatste helft der 18de eeuw, legde zich, nadat hij als koopman was mislukt, toe op de dichtkunst en werd steeds meer een broodschrijver. Hij debuteerde in 1774 met Proeve van Dichtlievende mengelingen, bewerkte in 1775 het treurspel Agnes ((d.w.z.
Inez) de Castro en liet daarop nog vele andere bewerkingen volgen, waarvan wij noemen: Alardus ofde zelfmoord door liefde (1786, naar Goethe’s Werther); De jaloersche vrouw (1789, naar Desforges); De dood van Seneca (1796); De zeldzame bedelaar (1798). Hij schreef ook enkele herderszangspelen, zoals: Het ontdekte bedrog (1787) en De moerbeziënboom (1792).
