Frans rechtsgeleerde en politicus (Nîmes 30 Apr. 1796 - Parijs 10 Febr. 1880), heette eigenlijk Isaac-Moïse Crémieux, onderscheidde zich als advocaat door de verdediging van democraten en werd na de Februari-omwenteling (1848) lid van het Voorlopig Bewind, waarin hij zich met de portefeuille van Justitie belastte. Afgevaardigd naar de Constituante, legde hij er rekenschap af van zijn beheer, maar ontving later, wegens zijn houding in het proces van Louis Blanc, zijn ontslag als minister.
Nadat Lodewijk Napoleon tot president gekozen was, voegde Crémieux zich bij de Bergpartij. Bij de staatsgreep van 2 Dec. 1851 werd hij in hechtenis genomen en naar Mazas gebracht. Na de val van het keizerrijk (4 Sept. 1870) werd hij opnieuw minister van Justitie. Sedert 1872 was hij afgevaardigde voor Algérie en werd vervolgens tot lid van de Senaat benoemd.
Crémieux is de stichter van de Alliance israélite universelle.Bibl.: Liberté; Plaidoyers et discours politiques (1869); Gouvernement de la défense nationale (2 dln, 1871); En 1848, discours et lettres (na zijn dood versch., 1883).
