van Alexandrië, neo-Platonisch filosofe (gest. 415), dochter van de wiskundige Theon en de echtgenote van de wijsgeer Isodorus, was evenzeer beroemd wegens haar schoonheid en wegens de reinheid harer zeden als wegens haar geleerdheid. Zij trad na een verblijf te Athene in haar vaderstad op als lerares in de wijsbegeerte.
Hierbij trachtte zij het Neoplatonisme in overeenstemming te brengen met de leer van Aristoteles. Haar woning was de verzamelplaats der geleerdste en aanzienlijkste mannen. Onder beschuldiging, dat zij de praefect Orestes had opgezet tegen de Christenen, werd zij door dezen gehaat en in 415 n. Chr. op straat aangerand en op gruwelijke wijze vermoord. Dat bisschop Cyrillus aan deze daad schuld zou hebben gehad, is niet bewezen. De latere bisschop Synesius was een leerling van haar.
In cultuur-historische romans, die haar naam dragen, hebben H. Kingsley (1853) en F. Mauthner (1892) haar lotgevallen beschreven.Lit.: W. A. Meyer, H. von Alexandria (1886); R. Asmus, H. in Tradition und Dichtung (1907); H. v. Schubert, H. van Alexandria, in: Wahrheit und Dichtung (Preuss. Jhrb., 1906).
