Duits dichter en schrijver (Lindau 22 Jan. 1820 - München 18 Juni 1905), was enige jaren officier van gezondheid. Sinds 1851 woonde hij te München en genoot een ere-jaargeld van koning Max.
II. Hij behoorde met Geibel, Heyse e.a. tot de zgn. „Münchener Dichterkreis”. Deze dichters verzetten zich tegen het realisme in de kunst en hechtten grote waarde aan een goed verzorgde vorm. Lingg was vooral lyricus.Bibl.: Gedichte (1854); Catilina (drama, 1864); Die Walküren (drama, 1864); Die Völkerwanderung (epos 1865-1868); Vaterländische Balladen und Gesänge (1868); Gedichte (3 dln, 1870); Zeitgedichte (1870); Violante (1871); Die Besiegung der Cholera (1873); Der Doge Gandiano (1873) j Berthold Schwaïz (1874) ; Die Sizilianische Vesper (1876); Macalda (1877); Dunkle Gewalten (1872); Schluszsteine (1878); Byzantinische Novellen (1881); Von Wald und See (1883); Clytia, Eine Scene aus Pompeji (1883); Högnis’ letzte Heerfahrt. Nordische Scene (1884); Furchen. Novellen (1889); Jahresringe. Neue Gedichte (1889); Meine Lebensreise (1899); Schluszrhythmen und neueste Gedichte (1901); Ausgew. Gedichte, hrsg. v. P. H. Heyse (1905).
Lit.: H. Holland, H. L. (Biogr. Jahrb. u. deutscher Nekrolog, dl 10, 1907); F. Port, H. L. (1912); W. Knote, L. u. seine lyrische Dichtung, diss. Würzburg (1936); M. Zschieschke, L.’s Dramen diss. Breslau (1940).
