Belgisch violist (Verviers 20 Febr. 1820 - Mustapha, Algerije, 6 Juni 1881), was in zijn tijd een van de meest beroemde violisten. Reeds als kind was hij buitengewoon begaafd en als 7-jarige knaap speelde hij als solist een groot concert in het theater van Verviers, waarna hij in verscheidene steden optrad.
Charles de Bériot nam hem mee naar Parijs om zijn muzikale opleiding te voltooien. Elf jaar oud trok Vieuxtemps naar Italië. Hij speelde er concerten en gaf lessen om in zijn onderhoud te voorzien. Jarenlang trok hij van het ene naar het andere land, alleen of met zijn landgenoot, de befaamde cellist Servais uit Halle. In 1867 werd hij benoemd tot leraar voor de hogere vioolcursus aan het Conservatorium te Brussel. Vieuxtemps stond hoog in aanzien bij de meest bekende componisten (Schumann en Paganini o.m.).
Hij droeg bij tot de artistieke vorming van Eugène Ÿsaye, die eveneens later een wereldfaam zou verwerven. Buiten studies en sonaten schreef Vieuxtemps voor zijn instrument 6 concerten, een Ballade et Polonaise en een Fantaisie appasionata.Bibl.: La musique en Belgique (1950).
Lit.: M. Kufferath, H. V. (Bruxelles 1883); J. Th. Radoux, H. V., sa vie et ses œuvres (Liège 1891) ; P. Bergmans, V. (Turnhout 1920); Ch. van der Borren, De Nederlandse muziek, II (1951); R Vannes, Dictionnaire des Musiciens.
