Westduitse stad in het land Nedersaksen, gelegen in een vruchtbare, met löss bedekte dalketel aan de monding van de Hamel en aan de Wezer, telt (1950) 50 782 inw. (1939: 31 797), van wie 75 pct Evang. en 19 pct R.K. De stad ligt aan een kruispunt van spoorwegen.
Van de Munsterdom zijn de crypta (ca 900) en de achthoekige vieringtoren ( 11 de eeuw) bewaard gebleven, toen de kerk in 1209 door brand werd verwoest. Uit de 14de eeuw dateren de beide vestingtorens, waarvan er oorspronkelijk 20 zijn geweest. Hameln is verder van architectonisch belang door de fraaie voorbeelden van Renaissancebouwkunst, die sterk de invloed van de Nederlanden doen zien. Bekend zijn o.m. Rattenfangerhaus (1602), het Dempterhaus (1607) en het monumentale Hochzeitshaus (1610). Door de sage van de Rattenvanger van Hameln is de stad alom bekend geworden.
Zij heeft een uitgebreide nijverheid (levensen genotmiddelen-, textiel-, leder-, papier-, electrotechnische, chemische, metaal-, steenen aardewerk-, hout-, krachtinstallatie-industrieën). Zij dankt deze bedrijvigheid aan een stroomversnelling in de Wezer, die de scheepvaart tot overlading dwong en tegelijk de vestiging van watermolens begunstigde. Gebouwen en woningen : in 1939 = 100 pet; in 1945 : 97 pct; in 1950: 100,7 Pct.Lit.: Urkundenbuch d. Stiftes u. der Stadt H. (2 dln, 1903) ; E. Stein, H. (1929); E. Natermann, Zur Ortsgesch. v. H. (1937); Gesch. d. Stadt H., hrsg. v.
H. Spauseth (Lief. 1-3, 1940).
