(confessio) is in de eerste plaats het belijden (van Midd. Ned. beliën, verklaren, erkennen) van het geloof, vervolgens concreet het geheel van de artikelen, waarin een Kerk of persoon het geloof heeft geformuleerd, het geschrift dus.
De grootste moderne uitgave van de kerkelijke geloofsbelijdenissen is die van Cajus Fabricius, Corpus Confessionum (Berlin-Leipzig, sedert 1936, nog niet compleet).Oudere uitg. van documentaire waarde zijn: A. Hahn, Bibl. d. Symbole und Glaubensregeln d. alten Kirche (3de dr., 1897); E. J.
Kimmel u. H. T. G.
Weissenborn, Libri symbolici ecclesiae orientalis (1843-’49) ; Ph. Schaff, Bibl. symbolica ecclesiae universalis (8ste dr., 1890); moderne uitg.: W. Niesel, Bekenntnisschriften und Kirchenordnungen der nach Gottes Wort reformierten Kirche (1938, Gereformeerd); Luthers: Die Bekenntnisschriften d. evang.-luth. Kirche (1930); voor Nederland: J.
N. Bakhuizen van den Brink, De Nederlandse Belijdenisgeschriften, vergelijkende teksten (1940). Voor het Rooms-Katholicisme H. Denzinger- J.
B. Umberg S.J., Enchiridion symbolorum definitionum et declarationum (ed. 21, 1937).
Over het kerkelijk gezag van een geloofsbelijdenis zie o.a.: K. Barth, Das Bekenntnis der Reformation u. unser Bekennen (1935) 5 A. Kuyper, Revisie der revisie-legende (1879); Idem, De Leidsche professoren en de Executeurs der Dordtsche nalatenschap (1896); A. D.
R. Polman, Onze Ned. Geloofsbelijdenis, I, blz. 9103 (1949); A. A. van Ruier, Plaatsen functie der belijdenis in de kerken, in: Visie en Vaart, blz. 50-127 (1947); W.
Volger, De leer der Ned. Herv. Kerk (1816-1852) (1946).
