(Sesenheim ig Apr. 1752 - Meiszenheim 3 Apr. 1813), bekend door haar betrekking tot Goethe, was de zesde dochter van de predikant Brion. Zij leerde de grote dichter kennen in het begin van Oct. 1770, toen hij als student te Straatsburg met zijn vriend Weyland het huis van haar vader bezocht.
De hartelijke verhouding, in Dichtung und Wahrheit met de bekoorlijkste kleuren geschilderd, bleef voortduren tot in de zomer van 1771, toen Goethe Straatsburg verliet. Friederike werd na zijn vertrek gevaarlijk ziek. Zij zag Goethe in Sept. 1779 weer, toen hij op een reis naar Zwitserland met Carl August von Weimar haar te Sesenheim een bezoek bracht. Met innige liefde bleef zij aan hem gehecht en is nooit getrouwd, hoewel o.a. de jonge dichter Lenz, een van de „Stürmer und Dränger” uit Goethe’s kring in Straatsburg, haar zeer vereerde.
Haar graf is in 1866 met een eenvoudige gedenksteen versierd. In 1880 werd op een heuvel bij Sesenheim het in „Dichtung und Wahrheit” genoemde prieel „Friederikens Ruhe” opnieuw opgericht.
