(Julius Sophus) Duits schrijver (Hamburg 9 Febr. 1834-Breslau 3 Jan. 1912), professor in de rechtswetenschap te Würzburg, te Koningsbergen en te Breslau (1888-1910), hield zich als geleerde vooral bezig met de Duitse rechtsgeschiedenis. Zijn historische studiën brachten hem er toe, de Germanen in romans, novellen, drama’s en gedichten te verheerlijken.
Naast G. Ebers is hij de meest succesvolle vertegenwoordiger van de „Professorenroman”, waarmee men trachtte de nieuw verworven historische kennis te populariseren. De meeste van deze romans, vooral zijn bekendste werk, Ein Kampf um Rom, bevatten nochtans vele niet-historische elementen.Bibl.: Die Könige der Germanen (9 dln, 1861-1909); Deutsches Rechtsbuch (1878); Deutsche Treue (drama, 1875); Ein Kampf um Rom (1876); Urgesch. d. german. und roman. Völker (4 dln, 1880-1889); Kleine Romane aus d. Völkerwanderung (13 dln, 1882 en vlgg.); Walhall (met zijn vrouw, Therese Dahn-v. Droste Hülshoff, 1884); Geschichte d. deutschen Urzeit (1883-1888); Erinnerungen (4 dln, 1890-’95).
Lit.: M. Koch, F. Dahn (90. Jahresber. d.
Schles. Ges. f. vaterl. Kultur, 1913); O. Kraus, Der Professorenroman (1884); H.
Meyer, F. D. (1913); H. Eckenroth,F.D. alsDramatiker (1921) ; J. Weiszer, Studiën zu den germ.
Romanen F. D.’s (1922).
