schuilnaam voor Georges Faillet, Frans dichter (Brussel 22 Jan. 1872 - Parijs 9 Nov. 1933). Zoon van een uitgeweken Communard, was eerst anarchistisch georiënteerd, daarna tot het Katholicisme bekeerd, maar deze simpele gemeente-ambtenaar heeft zijn leven door een bohémien-natuur behouden.
In zijn werk vindt men op naïeve wijze uitgedrukt een primitief, bijna middeleeuws Christendom, maar ook veel gedichten met een sterk satiriek accent. Men krijgt een aardige indruk van deze originele figuur uit zijn Lettres à Paul Léautaud (1928).Bibl.: Testament de ma vie première (1898); Colloque sentimental entre Emile Zola et Fagus (1898): Jeunes Fleurs (1906); Aphorismes (1908); La Danse macabre (1920); Jonchée de fleurs sur le pavé du Roi (1921); La Guirlande à l’Epousée (1921); Frère tranquille (1922); Essai sur Shakespeare (1923); Les Ephémères (1925); Pas Perdus (1926); Le Sacre des Innocents (1927) ; Vers et prose (1948).
Lit.: Divan, speciaal nummer, gewijd aan F. (Mei 1925).
