Frans schilder (Parijs 19 Nov. 1616-30 Apr. 1655), begon als leerling van Vouet en behoorde tot de Italianiserende groep: hij gebruikte niet alleen studies naar Italiaanse werken maar ook Italiaanse grafiek. Tot zijn jeugdwerken behoren de schilderingen, die hij maakte voor het Hotel Lambert (enige in het Louvre).
Hij had een voorkeur voor mythologische scènes (paneel met de Muzen, Louvre). Zijn bewondering voor de antieken en voor Raphaël is evident. Hij was een der meest gezochte schilders van zijn tijd. In zijn religieus, zo goed als in zijn profaan werk, is hij de personificatie van de Franse geest uit de tijd van Lodewijk XIII. Karakteristiek is ook zijn decoratief, door Raphaël geïnspireerd werk, gelijk de grotesken in het Hotel Lambert. Zijn religieuze schilderingen van groot formaat werden jarenlang over het hoofd gezien. Tegenwoordig kan men in het Louvre de serie van 27 taferelen uit het leven van de H. Bruno, afkomstig uit de kerk der Kartuizers in het Petit Palais, bewonderen. In de kerk St-Roch is een groot doek van zijn hand Jezus, de zoon van de weduwe van Naim tot het leven opwekkend.Lit.: G. Ronchès, Eustache Le Sueur (Paris 1923).
