Spaans denker, criticus en essayist (Barcelona 28 Sept. 1882), begon als Catalaans journalist. Ook La Bien Plantada verscheen eerst in het Catalaans: La Ben Plantada (1912).
In 1920 begon hij in het Castiliaans te publiceren. In 1927 werd hij lid van de Spaanse Academie. El nuevo glosario (1920) is dan ook dadelijk in het Spaans verschenen. Als denker ligt zijn kracht hierin dat hij in het vergankelijke en het voorbijgaande de daarin besloten waarden aan levenswijsheid zoekt. Hij streeft er voortdurend naar, de duidelijkheid en de harmonie van de klassieken te herstellen. In Oceanografía del Tedio (1921, Franse vert. d. Francis de Miomandre) toont hij voortreffelijk de kunst te verstaan om over te gaan „du plan d’une réalité savoureuse à celui de la spéculation”.Bibl. (beh. de gen.): Flos sophorum (1921); Poussin y el Greco (1922); Tres horas en el museo del Prado (1926). Van zijn La vida de Goya bestaat een Franse vert. v. Marcel Carayon (Paris 1928); Lo Barroco (nieuwe uitg. 1941); Estilos del pensar (1945); El secreto de la filosoffa (1947).
Lit.: Jean Cassou, Panorama de la litt. espagnole contemp. (Paris 1929).
