Zwitsers schrijver (Zürich 24 Jan. 1867-12 Febr. 1952), was eerst kellner, later pachter van het stationsrestaurant te Göschenen. Hij verwierf het eredoctoraat in de letteren en werd in 1908 voorzitter van de landraad van Uri.
Zahn bezat een groot verteltalent; zijn stof koos hij uit het dorpsleven; zijn eenvoudige, gevoelige romans behoren tot de zgn. Heimatkunst. Vele zijn in het Nederlands vertaald.Bibl. (voorn, werken): Herrgottsfaden (1901); Die Clari-Marie (1904); Fimwind (1906); Lukas Hochstraszers Haus (1907); Die da kommen und gehen (1909); Einsamkeit (1910); Die Frauen von Tanno (1911); Was das Leben zerbricht (1912); Der Apotheker von Klein-Weltwil (1913); Jonas Truttmann (1921); Frau Sixta (1925); Brettspiel des Lebens (1927); Ins dritte Glied (1937); Dreiklang der Liebe (1940); Mütter (1946); Ges. Werke, 20 dln (192025); Die schönsten Erzählungen (1927, bloemlezing).
Lit.: E. Kammerhoff, E. Z. (Stuttgart 1917); H. Spiero, E. Z„ Das Werk und der Dichter (Stuttgart 1927); K. Kohl, E. Z. als Dichter und Mensch (Heidelberg 1947).
