Vlaams musicus (Gent 20 Febr. 1878), is onbetwistbaar de populairste volksliederencomponist in Vlaanderen. Van hem gingen liederen naar het volk, die door de geslachten zullen worden meegedragen.
De tijd van vulgarisatie der sociale en der Vlaamse gedachte na 1900 is ondenkbaar zonder de geestdriftwekkende „liederavonden voor het volk”, inzonderheid de Hullebroeck-avonden. Hij zong ook buiten Vlaanderen: in Oost-Indië, in Transvaal, in Canada; overal waar leden van de Nederlandse taalgemeenschap verblijven. Vooral in Noord-Nederland heeft hij succes geoogst. Ook in België heeft elk dorp van betekenis hem meermalen gehoord. Hij was Inspecteur der Rijksmuziekscholen in het Vlaamse Land. Tot zijn theoretische werk behoort Beiaarden, met voorwoord van J. Denijn en Insulinde (herinneringen aan Reizen in Oost-Indië).
Van zijn muzikaal werk noemen wij : Kunstvisioen (oratorium), symfonisch werk en koren, zangspelen: Seppel (1927), Cupido Dictator (1928), Miranda (1928) en 't Meisje van Saventhem (1933) met daarin de i7de-eeuwse schilder A. van Dijck als hoofdpersoon. Hiernaast blijven de vele, overbekende bundels Hullebroeck-liederen het duurzaamste bezit uit zijn „werk voor Vlaanderen”. Hij was de initiator, stichter en bestuurder der Nationale Vereeniging voor auteursrechten (Navea), die aan de Vlaamse en Waalse componisten hun volledige rechten verzekerde op de uitvoering van hun werk en er tevens zich voor inspande om composities dezer componisten in het buitenland uitgevoerd te krijgen.Lit.: P. Nu ten, Hullebroeck (1939).
