Abbé, Frans opvoedkundige, pionier van de doofstommenzorg (Parijs 25 Nov. 1712 - 23 Dec. 1789), was de zoon van de hofarchitect van Lodewijk XIV. Aanvankelijk kannunik te Troyes, werd hij uit zijn ambt ontzet wegens Jansenistische neigingen.
Daarop begon hij zich het lot der doven en stommen aan te trekken. Van de Spanjaard Pereira, die destijds te Parijs was, schijnt de l’Epée de idee voor zijn gebarenalphabet te hebben gekregen; hij bereikte echter veel meer succes dan Pereira of een zijner voorgangers en het gehele systeem, dat thans bij het onderwijs aan doofstommen gevolgd wordt, dankt zijn oorsprong aan de 1’Epée’s vernuft en toewijding. In 1755 stichtte hij op eigen kosten een doofstommenschool, waaruit na de Revolutie (in 1791) de „Institution Nationale des Sourds-Muets a Paris” zou voortkomen.Bibl.: Institution des sourds et muets (1776, Duitse vert. 1910); La véritable manière d’instruire les sourds et muets (1784, Eng. vert. Philadelphia 1900); Dictionnaire des sourds-muets, publ. p. J. A. A. Rattel (1896).
Lit.: F. Berthier, L’abbé de l*É. (Paris 1852); A. Höhn, Die Taubstummenunterrichtsmethode des Abbé de l'E. (1915).
