vroeger Santa Fé de Bogotá, in 1538 door Quesada gesticht, werd in 1598 de hoofdstad van het Spaanse vice-koninkrijk Nieuw-Granada en is sinds 1819 de hoofdstad van de Zuidamerikaanse republiek Colombia en van de staat Cundinamarca.
De stad ligt op 4°36' N.Br. en 74°10' W.L.v.Gr., 2610 m boven de zeespiegel, op de hoogvlakte van Bogota, aan de oostzijde door de Cordilleras ingesloten, aan de voet van een steile 610 m hoge rotswand. Het klimaat is door de hoge ligging gezond; de gemiddelde temperatuur bedraagt 13,8 gr. C. De neerslag is het hevigst in de periode Mrt-Mei. Ondanks het feit dat de verbindingen met de zee door de natuurlijke gesteldheid bemoeilijkt worden, is de stad toch een handelscentrum van betekenis en distributiecentrum voor de gehele hoogvlakte. Spoorwegen verbinden de stad met Facatativa, Girardot, Ibagué, Ambalema, La Dorada, Tunja, Sogamoso, Chiquimqirá, San Miguel, Puerto Salgar en Puerto Berrio.
Wegen leiden naar Villeta, Cambao (Magdalena-rivier), Girardot, Cúcuta en verder naar Carácas (Venezuela), Villavicencio, Ibagué, Ipiales, Quito en Cajabamba (Ecuador). Luchtlijnen verbinden Bogota met andere plaatsen in het binnenland en met het buitenland. Wegens het veelvuldig voorkomen van aardbevingen zijn de huizen veelal uit één verdieping opgetrokken. Op het marktplein verheft zich het standbeeld van Simon Bolivar, en om dit plein liggen de regeringsgebouwen en de prachtige hoofdkerk. De stad is tevens een centrum van wetenschap en kunst; zij telt binnen haar grenzen het „Colegio nacional”, in 1572 gesticht, met een universiteit, een bibliotheek, een museum en botanische tuin. Het aantal inw. is 452.100, waarvan de helft in de eigenlijke stad.
Op 9 Apr. 1948, tijdens de te Bogotá gehouden Pan-Amerikaanse conferentie, brak hier een opstand uit, waarbij een groot aantal gebouwen in het centrum in vlammen opging.
H. A. BOMER
Lit.: G. Hernández de Alba, Guía de Bogotá (1946).
