Duits geneesheer (Bamberg 18 Oct. 1827 - Schöneberg, bij Berlijn, 24 Juni 1892), werd in 1861 hoogleraar en directeur van de geneeskundige kliniek te Bern, in 1867 te Zürich, en van 1874-1892 te Breslau. Hij behoort tot de bekendste clinici van zijn tijd; zijn naam wordt in de Duits sprekende landen verbonden aan de pernicieuze anaemie (zie anaemie).
De verandering van de percussietoon, die ontstaat als men een lijder aan sero- of pyopneumothorax eerst liggend en dan zittend onderzoekt, heet naar hem, die dit verschijnsel ontdekte, de geluidswisseling van Biermer.
