Italiaans schilder (ca 1290 — na 1355), werkzaam te Florence, waar hij reeds in 1312 vermeld wordt, behoorde in 1339 tot de stichters van het St Lucasgilde. In 1355 komt hij het laatst in de gildelijsten voor.
Hij was een leerling van Giotto, maar onderging ook de invloed van de Siënees Ambrogio Lorenzetti. Drie werken dragen zijn signatuur: Bemardus de Florentia, nl. twee Madonna’s te Florence en een Kruisiging in een particuliere collectie. In S. Croce te Florence bracht hij fresco’s aan met taferelen uit de geschiedenis van S.
Laurentius en van S. Stefanus. In verschillende musea en particuliere verzamelingen vindt men werk van zijn hand o.a. te Rome, Parijs, Londen, New York, Altenburg en Berlijn.Lit.: G. Vitzthum, B. D. (1905).
