heet een nationaal-Russisch tokkelinstrument, voor het eerst vermeld tijdens de regering van Peter den Grote en vermoedelijk ontstaan uit de Kirgiezische dombra. De balalaika bestaat uit een driehoekige klankkast van dennenhout, met enige rozetvormige klankgaten in het bovenblad, een lange hals met banden, licht gebogen bij het schroevenstuk, bespannen met oorspronkelijk 2 snaren, sinds de 18de eeuw met 3 snaren, gewoonlijk gestemd: e' e' a'.
Tegenwoordig bouwt men het instrument in zes vormen: piccolo, prime, secunde, alt, bas en contrabas. Door de reizende balalaikaorkesten is het instrument ook in dilettantenkringen van West-Europa ingeburgerd.Lit.: C. Sachs, Real-Lexikon der Musikinstrumente (1913).
