middeleeuws Mohammedaans arts (nabij Sevilla ca 1027 - Sevilla 1162), begon zijn medische studie als knaap van 10 jaar en bereikte de ouderdom van 135 jaar zonder ooit ziek te zijn geweest. Deze lange persoonlijke ervaring bezorgde hem zulk een grote kennis van zijn vak dat hij bij zijn leven ,,de wijze en beroemde ” werd genoemd.
Hij leerde onder leiding van zijn vader en grootvader, die vele jaren de geneeskunde beoefenden; bovendien bekwaamde hij zich in de chirurgie en pharmacie.Avenzoar schijnt naar ten dele verloren gegane bronnen gewerkt te hebben, wat des te meer betekenis verleent aan zijn „Theisir”, een der merkwaardigste boeken uit de Arabische literatuur en tevens een der tot dusver minst bestudeerde. Hij geeft er trouwens van tijd tot tijd ook de resultaten in van zijn eigen waarnemingen: hij onderricht ons aldus omtrent vele bijzonderheden van de medische praktijk en van de zeden van zijn tijd. Men bespeurt uit veelvuldige opmerkingen, dat de chirurgie destijds weinig bloeide. Avenzoar behandelde met succes ontwrichtingen en breuken; de bijzonderheden die hij daarover geeft, bewijzen een grondige kennis van het beenderstelsel. Als eerste zag en beschreef hij de schurftmijt. Zijn beschouwingen over het mediastinumen het hartzakje tonen echter duidelijk, dat hij geremd werd door het Mohammedaanse verbod om lijken te openen.
In den brede schrijft hij over giftige planten en tegengiften. Hij is de eerste die gewag maakt van de dierlijke maagballen (bezoar), die hij gebruikte om geelzucht ten gevolge van vergiftiging te bestrijden.
DR J. G. G. TRICOT-ROYER.
