betekent zowel zelfbeheersing als alleenheerschappij. De wijsbegeerte gebruikt het woord vooral in de eerstgenoemde betekenis.
Kant duidt er de heerschappij van de wil over de neigingen en hartstochten door aan, het bestuur van den mens over zichzelf.In het staatsrecht is autocratie de regeringsvorm, waarbij het opperhoofd van de Staat de wetgevende en uitvoerende macht in zijn persoon verenigt, zodat hij alleenheerschappij voert. Een vorst, met zulk een absolute macht bekleed, heet een autocraat.
In figuurlijke, overdrachtelijke zin noemt men in het dagelijks leven dengene autocraat, die in alle zaken zijn wil alleen tracht te doen gelden en door te zetten, zonder daarbij te letten op de raad of de medewerking van hen, die in de een of andere betrekking geroepen zijn tot die zaken mede te werken.
