Spaans woord, dat zitting, vaststelling, verdrag betekent. Zo werd meer in het bijzonder het verdrag genoemd, dat de Spaanse regering met vreemde staten heeft gesloten, waarbij aan deze voor een bepaalde som de toestemming tot import van Afrikaanse negerslaven in de Spaanse koloniën in Amerika werd verleend.
Het werd gegeven aan particulieren of aan handelscompagnieën en wel voor hoge prijs, aangezien deze handel zeer winstgevend was. Sinds 1517 bezaten verschillende Nederlanders dit recht, tot 1552. Philips II stond dit monopolie in 1580 af aan de Genuezen, bij wie hij in de schuld stond; van 1601-’40 berustte het bij de Portugezen; Philips V, uit het Huis Bourbon, schonk het monopolie om jaarlijks 4800 negers in te voeren aan de Franse Guinea-Compagnie voor een tijdvak van 10 jaren (1701). Bij de vrede van Utrecht in 1713 wisten de Engelsen dit voorrecht voor 30 jaren te krijgen. De hierop gevormde Engelse Zuidzee-Compagnie benadeelde evenwel door de sluikhandel de belangen van Spanje in die mate, dat de regering er toe overging, om zelfs in open zee de Engelse schepen te onderzoeken. Hieruit ontstond in 1739 een oorlog, die eindigde met de vrede van Aken in 1748 en waarbij het asiento nog voor vier jaren aan dezelfde compagnie werd toegekend. Op 5 Oct. 1750 stond de Compagnie, bij een te Madrid gesloten verdrag, tegen een schadeloosstelling van 100 000 pond sterling het asiento wederom aan de Spaanse regering af Naast deze officiële import werden zeer vele negers ingevoerd langs officieuze weg; ook dit heette wel asiento.Lit.: Scelle, La traite négrière aux Indes de Castille, 2 t. (1906).
