Engels physioloog (Bristol 26 Sept. 1886), studeerde aanvankelijk wiskunde in Cambridge, maar wijdde zich na 1907 aan de physiologie en sinds 1909 vnl. aan het chemisme der spiercontractie. Hill ontdekte dat de warmte bij de spiercontractie niet gelijkmatig maar in 2 tempi ontstaat, het eerste tijdens de arbeid, waarbij melkzuur wordt gevormd uit glycogeen, het tweede in de rustperiode, waarbij zuurstof wordt verbruikt.
Van 1919 af werkte Hill in nauwe samenwerking met O. Meyerhof uit Kiel, die kon vaststellen dat in de tweede phase het melkzuur voor ongeveer een 4de deel wordt verbrand tot koolzuur en water, terwijl de rest weer wordt omgezet in glycogeen. Beide onderzoekers deelden in 1922 de Nobelprijs voor geneeskunde en physiologie. Hill werd in 1920 hoogleraar in de physiologie te Manchester; in 1923 ging hij als zodanig naar Londen.
