is in de Latijnse liturgie de schotel voor het water (aqua) bij het wassen der handen (manus) of ook de kan, waar dat water wordt uitgegoten (een latere betekenis). In de 12de en 13de eeuw gaf men aan die kan, welke diende bij het handen wassen van den priester, de vorm van een fantastisch dier, gelijkend op een leeuw of soort paard; het water stroomt uit de bek.
De oorsprong ervan wordt gevonden in het bekken, dat dagelijks bij de Romeinen in gebruik was. De kan, bij de liturgie van prelaten nog altijd in gebruik, heeft thans die vorm niet meer.DOM. A. BEEKMAN O.S.B..
