is de naam, in 1889 voor het eerst gebruikt door Vuillemin ter aanduiding van het verschijnsel, dat in planten- en dierenwereld het ene individu zich handhaaft ten koste van een ander. Toen Ward in 1899 het woord opnieuw voorstelde, sloeg het op een beperkter gebied en werd er wederzijdse remming van de groei van micro-organismen onder verstaan.
In deze zin wordt het ook tegenwoordig opgevat en het begrip heeft nieuwe inhoud gekregen door de uitgebreide onderzoekingen over antibiotica sinds de ontdekking van het penicilline.Lit.: P. Vuillemin, Assoc. franç. av. sci. Ile partie, blz. 525 (1889); H. M. Ward, Annals of Botany, 13, 549 (1899).
