eigenlijk Libau, Duits alchemist en scheikundige (Halle ca 1560 - Coburg 25 Juli 1616), verwierf, ofschoon nog in vele alchemistische vooroordelen bevangen, toch als onderzoeker terecht zekere naam. Hij ontdekte bijv. het zwaveldioxyde, de oplosbaarheid er van in water en de oxydatie tot zwavelzuur.
Van zijn hand verscheen o.a. in 1597 Alchemia; het vloeibare tintetrachloried: SnCl4, dat hij verkreeg door destillatie van tin met sublimaat, heette lange tijd: „spiritus fumans Libavii”. Ook kende hij het kamferzuur en het robijnglas. In 1603 liet hij nog zijn Alchemistische Practic (Lat.vert. 1604) het licht zien.
