is een Hebreeuws woord, dat betekent: „vast, zeker”, en dan ook: „het is zo” of „het zij zo” of „ja, waarlijk”. Het vormde als zodanig het slot van vloek en zegenbede, van bedreiging en belofte, van overeenkomsten en gebeden en kwam in gebruik in de synagogen en later in de Christelijke kerken, als het woord, waarmede de vergadering de uitspraken van den leraar of priester bekrachtigde.
Bij sommige kerken is het uitspreken van het amen door de gemeente nog altijd gebruikelijk, bij andere geschiedt dat uitsluitend door den leraar of priester. Ook in oude oorkonden, die onder aanroeping van God werden opgemaakt, vindt men dat woord vaak gebezigd. De Mohammedanen gebruiken het in de vorm amin zowel in hun liturgie alsook na zegenwensen in brieven enz.PROF. DR G. J. THIERRY.
