(Lat. letterlijk: omgang) duidt in het oude Rome het rondgaan aan van de candidaten voor een of ander ambt bij de kiezers op het Forum of de Campus Martius, om stemmen te werven. Deze, op zichzelf geoorloofd, werd afkeurenswaardig, zo men er ongeoorloofde middelen (omkoping e.d.) bij gebruikte en, door er uit voortkomende verkiezing van ongeschikte candidaten, zelfs gevaarlijk voor de staat.
Hierdoor ontstonden vele wetten, die strenge straffen (zelfs ballingschap van tien jaar) op ongeoorloofde ambitus stelden. Nog Augustus moest er een wet tegen afkondigen (Lex Julia de ambitu). Sinds Tiberius, als de verkiezingen van het volk op de senaat overgaan, richt de ambitus zich tot de senatoren, met gelijke gevolgen, maar minder openlijk.
