(François Antoine) Frans mineraloog en petrograaf (Mâcon 4 Febr. 1863 Parijs 16 Mrt 1948), werd in 1887 assistent van Fouqué, in 1893 opvolger van Des Cloizeaux als hoogleraar in de mineralogie aan het Muséum national d’Histoire Naturelle te Parijs, welk ambt hij tot 1936 uitoefende. In 1904 lid geworden van de Académie des Sciences, werd hij in 1914 haar „secrétaire perpétuel”.
Naast 11 werken schreef hij 665 wetenschappelijke verhandelingen over mineralogie en petrografie. Hij beschreef 49 nieuwe mineralen en 83 nieuwe gesteenten. Beroemd werd hij o.a. door zijn monografie over de uitbarsting van de Montagne Pelée in 1902. Naast de beroemdste mineraloog-petrograaf van zijn tijd werd hij een der eerste vulkanologen, die ook de Vesuvius en Réunion beschreef. Bovendien schreef hij biografieën over tientallen geleerden, w.o. zeer uitvoerige o.a. over Déodat Dolomieu en René-Just Haüy.Bibl.: Les enclaves des roches volcaniques (Mâcon 1893); Minéralogie de la France et de ses colonies, 5 dln (Paris 18931913); Minéralogie de Madagascar, 3 dln (Paris 1922-1923); La Montagne Pelée et ses éruptions (Paris 1904) ; La Montagne Pelée après ses éruptions, avec observations sur les éruptions du Vésuve en 1879 et 1906 (Paris 1908) ; Le volcan actif de l’île de la Réunion et ses produits (Paris 1936).
Lit.: R. Courrier, Notice hist. sur A. L., in: Mém. Ac. d. Sc. de l’Inst. de Fr. (Paris 1949).
