Nederlands rechtsgeleerde (’s-Gravenhage 19 Jan. 1837-22 Mrt 1921), promoveerde in 1859 te Utrecht, was aanvankelijk, evenals zijn vader, advocaat te ’s-Gravenhage, sedert 1886 lid en van 1908 tot 1912 president van de Hoge Raad. Zeer kundig en scherpzinnig jurist van de oude stempel bleef Eyssell tegen de destijds nieuwe richting het grote belang der rechtszekerheid verdedigen, o.m. in 1911 en weer in 1914 in het tijdschrift Themis (Een pleidooi voor rechtszekerheid) waaraan hij tot op hoge leeftijd met onverzwakte werkkracht medewerkte.
Bibl.: De regtsmagt over vreemdelingen in Nederland (1864); Doneau, sa vie et ses ouvrages, trad. du latin (Dijon 1860); Les demières années de H. Doneau (Bruxelles 1869); Praeadviezen voor de Ned. Juristen Vereen, in 1871, 1872 en 1899.
