is een door von Richthofen in de geologie ingevoerde term om de afbrekende werking der branding op kussen aan te duiden (abrasiekusten). Daardoor ontstaan aan steile rotskusten brandingsnissen, waarvoor een langzaam glooiende helling ligt, een abrasievlak.
Aanvankelijk neemt de breedte van het abrasievlak toe ten koste van de kust die terugwijkt. Bij een kust, die op hetzelfde niveau blijft ten opzichte van de zee, komt aan de uitbreiding van het abrasievlak een eind, doordat de brandingszone ten opzichte van de kust steeds verder zeewaarts wordt verplaatst.Wordt het land ten opzichte van de zeespiegel opgeheven (negatieve strand verschuiving), dan worden abrasie-terrassen, brandingsterrassen of (opgeheven) strandterrassen zichtbaar. Daalt het land ten opzichte van de zeespiegel (positieve strandverschuiving), dan kan het abrasievlak zich landwaarts uitbreiden en vele kilometers breed worden.
