Hart (Alexander van der), een verdienstelijk Nederlandsch krijgsman, geboren te Rotterdam den 19den Augustus 1808, nam reeds vroeg dienst bij de marine, werd kweekeling op de militaire school te Samarang en zag zich in 1826 benoemd tot 2den luitenant bij de artillerie. Hij nam deel aan den oorlog tegen Dipo-Negóro, en werd in 1830 overgeplaatst naar Sumatra, alwaar hij zich in talrijke gevechten onderscheidde en in 1832 gewond werd. Zijne dapperheid bezorgde hem in 1834 de Militaire Willemsorde 4de klasse en eene benoeming tot lsten luitenant, hoewel hij te voren wegens mingepaste uitdrukkingen op last van den gouverneur-generaal voor den tijd van 6 maanden op non-activiteit was gesteld.
In 1836 werd hij kapitein, in 1838 ridder der orde van den Nederlandschen Leeuw, in 1843 majoor-adjoint bij den generalen staf, en in 1845 luitenant-kolonel. Voorts zag hij zich achtervolgens belast met de betrekkingen van waarnemend resident en militairen kommandant der noordelijken afdeeling van Sumatra, — van resident in de Padangsche Bovenlanden, en van gouverneur van Celébes en onderhoorigheden. Hij stichtte er door zijne voortvarendheid en welwillendheid veel goeds, doch kwam in den nacht van den 25sten op den 26sten Mei 1855 in zijne eigene woning door de hand van een wraakzuchtigen sluipmoordenaar om het leven.
