Bibliomanie is in het algemeen de zucht om boeken te verzamelen zonder die naar eisch te gebruiken, — vooral is zij de zucht om oude en zeldzame boeken bij elkander te brengen. De bibliomaan koopt alle zeldzame boeken zonder onderscheid, en bij de keuze van deze laat hij zich meer leiden door hunne zeldzaamheid en door toevallige omstandigheden, dan door hunne wetenschappelijke waarde.
Sommigen echter toonen meer verstand en verzamelen b. v. alle boeken die bij denzelfden drukker van de pers gekomen zijn, of werken, die tot een bepaalden tak van wetenschap belmoren, of andere, die door deze of gene eigenschappen eene verzameling (collectie) vormen, zooals uitgaven van den Bijbel, van de werken van Cicero, van Horatius, of ook uitgaven der Elzeviers enz., of men verzamelt geschriften over bepaalde gebeurtenissen, bijvoorbeeld over den tachtigjarigen oorlog, over de Synode te Dordrecht, over de Bataafsche Republiek, of over bepaalde personen, zooals over Oldenbarnevelt, de gebroeders de Witt, Constantijn of Christiaan Huyghens, enz.
Worden zulke verzamelingen ten behoeve der wetenschap aangelegd, dan verandert de bibliomanie in bibliophilie. In vroegeren tijd waren verbodene en zeldzame boeken, incunabelen en eerste uitgaven der classische schrijvers (editiones principes) zeer gezocht, — in onzen tijd hechten de bibliomanen meer waarde aan den uitwendigen vorm der boeken, bijvoorbeeld aan fraaije platen, vooral aan eerste afdrukken van deze, en aan kostbare banden. In het bijzonder in Engeland vindt men bibliomanen, die voor werken, welke zij in een of ander opzigt merkwaardig achten, verbazende prijzen besteden.
