Bedekking is in de krijgswetenschap datgene, wat den soldaat voor eenig nadeel van de zijde van den vijand geheel of eenigermate beveiligt of hem verbergt, zooals bosschen, gebouwen, te velde staand koren enz. Men geeft dien naam ook aan eene troepenafdeeling, bestemd om een transport of ook wel werklieden te beschermen tegen de aanvallen van den vijand.
Iets anders is bedekking (occultatio) op het gebied der sterrekunde. Wanneer een hemel- ligchaam zich tusschen het oog van den waarnemer en een ander hemelligchaam bevindt, zoodat dit laatste geheel of gedeeltelijk daar achter schuil gaat, dan geven wij daaraan den naam van bedekking. De maan kan de zon , eene planeet of eene vaste ster, en eene planeet eene andere planeet of eene vaste ster bedekken. Aan eene bedekking der zon door de maan geven wij den naam van zon-eclips of zonsverduistering. Dat eene planeet eene andere of eene heldere vaste ster bedekt, behoort tot de zeldzaamheden, maar zeer dikwijls bedekt de maan eene planeet of eene vaste ster.
Bij elke bedekking heeft men twee merkwaardige tijdstippen, namelijk die van het begin en einde, waarop de beide hemelligchamen elkander schijnbaar aanraken (immersio en emersio). Bij hemelligchamen, die zich met eene bepaalde oppervlakte aan ons oog vertoonen, onderscheidt men nog weder de uitwendige en de inwendige aanraking der randen. Het spreekt van zelf, dat zulke bedekkingen enkel bestaan voor het oog van den waarnemer, en doorgaans ook nog voor eene bepaalde plek op aarde. Eene bedekking, welke wij aanschouwen, zal zich bijvoorbeeld op eene verwijderde breedte niet vertoonen. Men kan uit de waarneming van sterbedek- kingen derhalve de geographische lengte en breedte der waarnemingsplaats bepalen. Worden zij door de maan veroorzaakt, dan kunnen zij dienen tot berekening van de loopbaan der maan.
