Arcesilaus, een Grieksch wijsgeer en de stichter der sceptische school, werd omstreeks het jaar 316 vóór Chr. te Pitane in Aeolië geboren. Hij studeerde te Athene in de wijsbegeerte en hoorde er eerst de lessen van Theophrastus, en vervolgens die van Crantor. Na het overlijden van Crates verkreeg hij diens leerstoel bij de Academie (280 vóór Chr.).
Met hem nam het honderdjarige sceptische tijdperk der Academische wijsgeeren een aanvang. Plato en zijne eerste opvolgers hadden de bewustheid der rede beschouwd als een onvoorwaardelijk en noodzakelijk weten vóór de waarneming der zintuigen. Arcesilaus daarentegen verwierp de mogelijkheid van een wijsgeerig weten in het algemeen en kende aan elk menschelijk denkbeeld eene meerdere of mindere mate van waarschijnlijkheid toe, omdat voor de waarheid geen objectieve, algemeen aangenomen grondslag bestaat. Hij erkende, dat er verschijnselen zijn in de natuur en in menschen gemoed, dat wil zeggen, hij stemde toe, dat die verschijnselen een hoogen graad van waarschijnlijkheid bezitten. Zóó beschouwde hij ook de uitspraken en voorschriften der practische rede, want het zoeken naar eene objectieve zekerheid was, volgens hem, een vruchteloos werk,— het verkrijgen daarvan zou tevens gevaarlijk wezen voor ’s menschen rust en geluk. Hij overleed in het jaar 241 vóór Chr. Wij bezitten van hem 2 épigrammen in de Grieksche Anthologie.
Een andere Arcesilaus was een beroemd beeldhouwer, die omstreeks het jaar 70 vóór Chr. te Rome leefde. Hij was een vriend van Lucullus. Van zijne beste kunstgewrochten is nog eene onvoltooide Venus genetrix voorhanden.
