Anckarsvärd (Karei Hendrik, graaf), voorheen de leider der oppositie in Zweden, werd geboren te Sweaborg op den 22sten April 1782. Hij wijdde zich aanvankelijk aan de krijgsdienst en klom tot de rangen van majoor en opper-adjudant. Later was hij als adjudant in dienst van den generaal graaf Adlersparre en hij werd door dezen betrokken in de zamenzwering, die aan het huis Wasa den troon kostte. Bij den aanvang van den oorlog tegen Frankrijk (1813) werd hij tot overste bevorderd en volgde hij den Kroonprins naar Duitschland. Wegens eene Memorie, waarin hij dezen ontried om zich aan Rusland, Zwedens erfvijand, aan te sluiten, en waarin hij hem aanspoorde om de zijde van Frankrijk te kiezen, werd hij uit de dienst ontslagen.
Hij keerde terug naar Zweden en leefde er ambteloos op zijn landgoed Karlslund in Nerika tot aan 1817, toen hij aanvankelijk onder graaf Schwerin en vervolgens zelfstandig optrad als leider der oppositie. Eensdeels echter ontbrak het hem aan eene grondige kennis der huishouding van Staat, anderdeels werd hij geprikkeld door persoonlijken haat tegen het Gouvernement, zoodat hij meermalen de waardigheid van den Rijksdag door het slijk haalde. Om die reden zag hij zich door velen van zijne geestverwanten vermeden, en toen hij in 1828 plotselijk den Rijksdag verliet, omdat men hem niet gekozen had tot voorzitter der Commissie, belast met het ontwerpen eener constitutie, regende het van alle kanten verwijten over zijne trouweloosheid en over het verraad, door hem aan de vrijheid gepleegd. Hij antwoordde hierop in 1833 met een geschrift, waarin hij zijne staatkundige beginselen openbaar maakte. Later kwam hij op den Rijksdag te voorschijn met een plan van hervorming der vertegenwoordiging. Een verbeterd ontwerp hiervoor, door hem met Richert, een bekwaam regtsgeleerde, opgesteld, bragt hij in 1839 ter vergadering, maar het was te zeer van aristocratischen geest doortrokken om er bijval te vinden. In 1860 berispte hij met hevigheid de bestaande betrekkingen tusschen Zweden en Noorwegen, en in 1863 verzette hij zich tegen de inlevering van een adres aan den Koning ten gunste der Polen. Veelal echter staat hij in zijne oppositie alleen.
